ქვრივმა ბოლთმა
მწუხარება გაიქარვა,
იფიქრა, ეგებ უკეთესიც იყოს,
მისი ქათმები
ქვემოთ გაუნძრევლად ეწყოს.
დილით, ადრე
მშვიდად, წყნარად
მოემზადა მათ შესაწვავად .
რა თქმა უნდა იყო, მწუხარება დიდი
როცა სასოწარკვეთილი
სევდით სავსე იყო,
მაგრამ ახლა იგი, კვლავ დაანთებს ბუხარს,
და ისეთ ცეცხლს დააგუგუნებს,
მშვენიერი დილა გათენდეს მისას .
მალე სახლში, მალე გარეთ,
კვლავ ცხოვრების სიამეში…
მაგრამ ჰოი, სასაწაული
ქალბატონ ბოლთს ისევ
ისევ, ისევ, ისევ
რომ ერევა ცრემლი,
კიდევ კარგი გვერდითა ჰყავს
პაწაწინა ლეკვი.
სწორედ ამ დროს სახურავზე
ხდება რაღაც ამბავი
მსუნაგობით სავსენი,
მაქსი და მორითცი
საკვამურიდან ამომავალს
ისუნთქავენ სურნელს,
ბუყბუყებენ მუცლები,
კუნტრუშებენ კუჭები,
როცა იბრაწებიან
ქონიანი დედლები.
სწორედ ეხლა მიდის ქვრივი შეშის მოსატანად.
სახურავზე კი მაქსმა მოიმარჯვა ანკესი.
შნუპი, დუპი, დუპ,
უკვე ამოიყვანა ერთი ცალი ქათამი….
შნუპი, დუპი, დუპ, ეხლა უკვე მეორე
შნუპი, დუპი, დუპ , ჰოი უკვე მესამე
შნუპი, დუპი, დუპ, აი უკვე მეოთხეც.
ქალბატონო ქვრივო , ჩვენ გვაქვს შენი ქათმები !
ლეკვი დაბლიდან უყეფს: აუ, აუ, ავ, ავ,ავ ,
მაგრამ მაქსი და მორითცი
შორს არიან სახურავიდან სხვაგან .
აი უკვე წარმოდგენაც გვაქვს,
როცა ქალბატონი ბოლთი
სარდაფიდან ამოსული გვყავს
ის უეცრად დგება კართან და უყურებს ტაფას.
ყველა მისი ქათამი,
გამქრალი რომ ჩანს
საზიზღარო საფრთხობელავ
დამაცადე, მოვალ შენთან!
ხმამაღალი მოთქმით , დიდი, მძიმე ჩამჩით
მისდევს ის პატარა, ციცქნა ლეკვს.
მაგრამ ჰოი საოცრებავ, განა ხვდება მტარვალი
დანაშაულს მისას?
მაქსი და მორითცი კი
უსაფრთხოდ და მშვიდად
გაბერილი მუცლებით
ბუჩქის ძირას წვანან,
გემრიელი ხვრინვით
აყრუებენ დაბას.
კარგად შეხედეთ ხომ
არ ხედავთ სადმე ახლოს
ერთ ფენცქვ ძვალს?
ეს იყო ოინი მეორე,
მას მოჰყვება მესამე.
მირანდულინოს ბლოგი 